روز زن

فکر می کنم در یک سال گذشته این سومین باریست که روزی به نام زن نامیده شده است.

هر بار به دلیلی!   باشد! چه اشکال دارد بگذار سه روز در سال به نام من نامیده شود به هر دلیلی !‌ 

به خودم کمی بیشتر توجه می کنم. به جسم زنانه ام که از ظرافت بیشتری به نسبت یک مرد برخوردار است.  به توانائی های جسمانیم که همیشه ضعیف تر از یک مرد هستم . نمی توانم بارهای سنگین را بلند کنم . گاهی حتی نمی توانم درب ظرف خیارشور را باز کنم و مستاصل می مانم تا کسی بیاید به فریادم برسد. گاهی وقتها که بالای نردبان می روم تا یک لامپ را عوض کنم صد بار تعادلم به هم می خورد و هر آن ممکن است به پائین پرت شوم و خالق یک صحنه ی خنده دار و مضحکی خواهم شد. در مورد کارهای تعمیراتی منزل تصورش را هم نکنید!   گاهی حتی یک پیچ را نمی توانم با پیچ کوشتی بپیچانم! 

اما می توانم دکور خانه ام را طوری بچینم که اگر وارد منزلم شدید شاید از چیدمانش بدتان نیاید.  می دانم که رنگهای شاد چقدر به خانه ی من انرژی خواهد داد.  می دانم که هر چند وقت یک  بار باید تمام چراغها را خاموش کنم چند شمع زیبا روشن کنم و یک عود بسوزانم . می دانم که وقتی در منزل هستم باید لباس مرتب بپوشم که در آن هماهنگی مدل و رنگ باشد. می دانم موهایم باید مرتب باشد و همیشه معطر باشم. می دانم که .... یک زنم!   

می دانم که هرگز نباید فراموش کنم که یک زنم!‌ 

می دانم که وقتی در خیابان با متلکهای بی ادبانه مواجه می شوم بی اعتنا از کنارش گذر کنم. و این بی ادبی را بگذارم به حساب کوچک مغزی عده ای محدود. می دانم که وقتی درحین رانندگی راننده ای آقا در بزرگراه اجازه سبقت به من نمی دهد بگذارم عبور کند و به این شکل بهتر به مردانگیش افتخار کند . می دانم که وقتی در خیابان  میباشم یادم باشد که همیشه مجرمم. شاید به دلیل نوع پوششم ، شاید به دلیل رنگ پوششم و اصلا شاید به دلیل زن بودنم.

با تمام این نقاط ضعف و مثبت خوشحالم که یک زنم ... زیرا که :

گاهی می روم خودم را یک گوشه کناری گم و گور می کنم و هر چه دلتنگی و خستگیست از ته دل زار می زنم بعد از ساعتی کیف آرایشم را باز می کنم گونه هایم را با رژ گونه ی هلوئی رنگم رنگین می کنم ، یک نفس عمیق می کشم ، وارد خانه می شوم و با صدای بلند می گویم :‌ 

ســــــــــــــــــــــــــــــــــــــــلام !  من اومدم. 

و بقیه احتمالا خوشحال هستند که من  سرحالم .    

خوشحالم که یک زنم  زیرا که وقتی به دیدن پدرم می رفتم دستانش را با احترام می بوسیدم و دقایقی  در آغوشش می گرفتم و اجازه میدادم گرمای حضورم قلبش را سرشار از یکی از عمیق ترین عشقها نماید  و اشکهای دلتنگیم صورتش را خیس ...  

خوشحالم که یک زنم زیرا که وقتی با خانواده ام به یک پارک جنگلی خلوت می روم اهمیتی نمی دهم طول وعرض دست و پاهایم چند سانت است، به بالای سرسره های مارپیچ می روم و وقتی به زمین نزدیک می شوم از ته گلویم جیغ می کشم.   

خوشحالم که یک زنم زیرا که برای تمام کسانی که «ناب» دوستشان دارم، «تمام می شوم» ... «زلال می شوم» و گاهی «عاشق ترین عاشقها»   و برای خودم یک دنیای قشنگ از تمام دوست داشتنهایم خواهم داشت!‌

خوشحالم که یک زنم زیرا که مردان خوب زیادی اطرافم هستند که نقاط ضعف مرا پذیرفته اند بدون آنکه تحقیرم کنند و برای نقاط مثبتم احترام قائلند.  مردانی که همیشه می دانند یک زن و یک مرد کامل کننده ی یکدیگرند ...  

اگر گاهی اخمهایم در هم است و بی حوصله ام ... اگر گاهی بداخلاقم ...بهانه گیر می شوم...  ای کاش مرا ببخشند زیرا دیگر در آن دقایق توانم به انتها رسیده است ولی قول خواهم داد با کوچکترین بهانه ای دوباره یک زن خواهم شد!   

---

 

پ ن : از تبریکات  پر از لطف و محبت دوستان عزیزم در کامنتهای پست قبلی صمیمانه تشکر می کنم.